山珍海味

jiā cháng biàn fàn家常便饭 cū chá dàn fàn粗茶淡饭 mài fàn dòu gēng麦饭豆羹 cán bēi lěng zhì残杯冷炙 chén yú luò yàn沉鱼落雁 gōng gāo wàng zhòng功高望重 gěng jì píng zōng梗迹萍踪 gēng lí hán qiǔ羹藜含糗 fàn qiǔ rú cǎo饭糗茹草 cǎn wú tiān rì惨无天日 gēng lí hán qiǔ羹藜唅糗 cān tòu jī guān参透机关 mǎi shàng gào xià买上告下 cán gēng lěng zhì残羹冷炙 cán tāng shèng fàn残汤剩饭 cán fú qǐ hè惭凫企鹤 áo cháng guā dù熬肠刮肚 gōng gāo bù shǎng功高不赏 cǎn wú rén lǐ惨无人理 gěng jì péng piāo梗迹蓬飘 áo gēng shǒu yè熬更守夜 cán chá shèng fàn残茶剩饭 cān xiá shù xiè餐霞漱瀣 áo jiāng xiā cù熬姜呷醋 gǎn zuò gǎn dāng敢做敢当 què què shí shí确确实实 wò fà tǔ cān握发吐餐 zhēn zhēn shí shí真真实实 bài xiàng fēng hóu拜相封侯 jīng xīn diào dǎn惊心掉胆 chuān xuē dài mào穿靴戴帽 fěi cái guǎ xué菲才寡学 cán tāng shèng shuǐ残汤剩水 cēn cuò chóng chū参错重出 jiǎo tī quán dǎ脚踢拳打 shū shí yǐn shuǐ疏食饮水 bēi cán zhì lěng杯残炙冷 lì shí cū cān粝食粗餐 tòng xīn kè gǔ痛心刻骨 fěi yī è shí菲衣恶食 mèng duàn hún xiāo梦断魂消 chūn lái qiū qù春来秋去 chuān yī chī fàn穿衣吃饭 chūn guī rén lǎo春归人老 qīng chá dàn fàn清茶淡饭 xī tāng guǎ shuǐ稀汤寡水 cū yī lì shí粗衣粝食 bí qīng yǎn zhǒng鼻青眼肿 cán gēng shèng fàn残羹剩饭 pái huái bù qián徘徊不前 běn gù bāng níng本固邦宁 bèi dào jiān jìn倍道兼进 cóng yī ér zhōng从一而终 qīng cháo chū dòng倾巢出动 qīng tāng guǎ shuǐ清汤寡水 zhāo bù jí xī朝不及夕 xiàng fàn jīng gēng橡饭菁羹 bèi dào jiān xíng倍道兼行 zhāo jī mù yán朝齑暮盐